Przed drugą wojną światową, według starych mieszkańców Wędziagoły, na przykościelnym cmentarzu było niemało drewnianych krzyży. Są one widoczne na przedwojennych akwarelach, namalowanych przez zamieszkałego w Wędziagole artystę malarza Jonasa Martinaitisa. W ich kształtach przweważa styl klasyczny, akcentujący równe poprzeczki. Jest to grecka albo łacińska forma krzyża. Dzisiaj drewniane krzyże w Wędziagole rzadko się spotka, jednak jeszcze kilka ich jest. To dębowe, bardzo stare i zmurszałe, pamiętające koniec XIX i początek XX wieku krzyże.

W ostatni weekend lipca Wędziagołę odwiedziła niemała grupa miłośników poznawczych, historycznych, literackich wycieczek z Warszawy, Poznania i innych miast Polski. Pomysłodawczynią i kierowniczką tej wycieczki była krytyk sztuki, doktorantka Polskiej Akademii Nauk, autorka książek historycznych i tłumaczka Katarzyna Węglicka.

Wędziagolanie bardzo się starali, by przybyłym gościom skoncentrowanie, w ciągu krótkiego czasu przekazać jak najwięcej informacji o Wędziagole.

Jeszcze w odległych sowieckich 70. i późniejszych latach mego dzieciństwa, miałem okazję słyszeć opowiadań służących w owych czasach przy kościele pw. św. Trójcy w Wędziagole zakonnic: Stanislawy Truskowskiej, Stefanii Fromówny oraz Konstantego Ciechanowicza, Stefanii Stelmaszyńskiej o ukazujących się w naszym kościele i przez nich nie raz widzianych obłoczkach. Ci starzy wędziagolanie, słudzy kościelni, otwarcie opowiadali gdzie i w jakich okolicznościach przyszło im widzieć i spotkać się z tymi niewytłumaczalnymi obrazami i zjawiskami.

Krewni, poszukujący rodzinnych miejsc swoich bliskich, pozostałych wiadomości o mieszkających niegdyś w okolicach Wędziagoły ludziach, którzy ucierpieli od wojen, powstań, przymusowych zesłań, sowieckiej nacjonalizacji, innych bied, coraz częściej i odważniej pukają do drzwi Polskiej Biblioteki w Wędziagole, mając nadzieję znaleźć tu odpowiedzi na istotne dla nich pytania.

W Polskiej Bibliotece, zdaniem jednego z odwiedzających, znajdują oni stare zdjęcia, mówiące o przeszłości, słuchają opowiadań, które zachęcają wsłuchać się w losy zamieszkałych niegdyś tu ludzi, przypomnieć kiedyś istniejące miejscowości.

Nasi praojcowie, od których początek wzięłą nasza egzystencja, dawno opuścili już ten ziemski padół. Rozmineliśmy się znimi o niejedno stulecie... Nawet bardzo chcąc, jesteśmy w stanie dowiedzieć się czegoś o najbliższych przodkach, tych, których pamiętają ojcowie, dziadkowie, o których mogą opowiedziec. Wyjątek stanowią ludzie szczególnie ciekawiący się historią swojej rodziny, swymi korzeniami. Oni chcą się dowiedzieć o wiele wiecej.Wykształconym, kulturalnym ludziom jest to bardzo ciekawe i ważne.

Tak odbywało się święto w miasteczku Wędziagoła, poświęcone stuleciu Litwy

„Brzęczenie na stulecie” w Wędziagole
2018-06-21 by kcadmin

Pogańska kultura, tradycje i obrządki – okryte tajemnicą, trochę znane z okruchów wiedzy historycznej, opowiadań, mitów i podań. Coraz bardziej wzrasta zaciekawienie swoimi korzeniami, praojcami i historią, więc święto rozpoczęlismy od uhonorowania bogini Ognia - Gabii oraz bogini Pszczół – Austei. Rytualne obrządki wykonali : etnolog sali imprez w Zapiszkach Jūratė Butautė oraz zespół folklorystyczny „Altonė”.

24 czerwca w kowieńskiej bazylice archikatedralnej społeczność archidiecezji świętowała uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela - niebiańskiego opiekuna. Po Mszy św., w obecności licznie zebranych kapłanów, sióstr zakonnych, wiernych zostały wręczone nagrody członkom wspólnoty archidiecezji za świadectwo wiary i ofiarną pracę tam, gdzie zostali powołani do służby – w Kościele. Kowieński arcybiskup Lionginas Virbalas SJ najwyższą honorową odznaką archidiecezji - medalem Matki Boskiej Szydłowskiej – obdarował czworo przedstawicieli stanu duchownego i trzynaście świeckich osób z różnych parafii archidiecezji.

W Kownie 20 czerwca zebrali się na sympozjum członkowie wspólnoty archidiecezjalnej – współpracownicy parafii w kwestiach duszpasterstwa wraz z pasterzami archidiecezji, księżmi, dekanami – by omówic istniejącą sytuację, podzielić się dowświadczeniem i z nowymi ideami wrocić do parafii, kontynuować swoją misje.

Do tego sympozjum zawczasu szykowali się również wędziagolanie. Uczestniczyli w zajęciach odbywajacych się w weekendy, które były organizowane w Szydłowie i Kownie.

„Nawet nie zauważyliśmy, jak minął nam pierwszy rok nauki w Wędziagolskiej Niedzielnej Szkółce Języka Polskiego“ – mówili jej uczniowie, jadąc 19 czerwca na poznawczą pielgrzymkę do Wilna. Był to prezent uczniom szkółki z okazji zakończenia roku szkolnego. Ta wycieczka jest częścią składową naszego programu edukacyjnego, jej celem było pokazanie uczniom historyczne miejsca, zapoznanie ze spuścizną historyczną, odwiedzenie i uhonorowanie miejsc spoczynku zasłużonych dla naszego kraju ludzi, poprzez bezpośrednie komunikowanie się, ugruntowanie znajomości języka polskiego.