Zaczęło się to na początku lat 70., kiedy autor tych słów, razem z kilkoma kolegami z klasy,  w dopiero co zbudowanym Domu Kultury w Wędziagole, założył młodzieżowy zespół estradowo-instrumentalny.

Dzięki młodzieńczemu entuzjazmowi i fanatycznej pracy,  już po pół roku istnienia zespołu,nadorocznym rejonowym przeglądzie  estradowych kolektywów,  zostaliśmy laureatami – wywalczylismy honorowe nagradzane miejsce.Cieszyliśmy się sami i zadziwialiśmy swoją młodością i oryginalnością.

W zespole rotacja muzyków była  nieunikniona, jednak większość wśród nich stanowili wędziagolanie. Entuzjastów nie brakło. Zespół estradowy grał nie tylko na wieczorkach tanecznych, organizowanych w Wędziagolskim Domu Kultury, ale też miał częste występy w swoim  i okolicznych rejonach.  Nowych twarzy i talentów, chcących uczestniczyć w działalnosci koncertowej, naprawdę nie brakło.

Po pewnym czasie do wędziagolan dołączyli znani ówcześni kowieńscy wykonawcy, dzięki którym rozszerzyła sie geografia występów i wyjazdów zespołu.  Uczestniczyliśmy nawet w republikańskich przeglądach w Wilnie, w różnorodnych wieczornicach, w  przyjęciach po sprawozdawczych zebraniach i, oczywiście, graliśmy na weselach.  Wydawało się, że czekają na nas weselnicy i młode pary na całej Litwie.  Graliśmy  w Auksztocie,  na Żmudzi, jednak najczęściej na Litwie Środkowej: w miasteczkach i ośrodkach rejonowych wokół Kowna, Janowa, Kiejdan. 

Szczególnie zespół polubili, wówczas jeszcze licznie zamieszkujący te miasta i rejony,  Polacy. Śpiewali razem z zespolakami  po polsku i zawsze chętnie zapraszali na swoje rodzinne święta. W naszym repertuarze były popularne polskie piosenki ludowe, piosenki polskie wykonywane w naszym regionie – na Laudzie i, oczywiście,przeboje  „Czerwonych Gitar“. Było też wiele utworów kompozytorów litewskich i zagranicznych. Szczególnie często w tamtych czasach wykonywaliśmy popularne  kawałki muzyczne Georgea Bakera i zespołu „Selection“. Intensywna  twórcza działalność zespołu trwała do połowy lat 80. Zespół się rozpadł i więcej już nie występował, od czasu kiedy autor tych słów poważnie zaniemógł.

Ryszard Jankowski