Każdy kościół dogląda, cieszy się i jest dumny ze swego wystroju. Na największą uwagę zasługują ołtarze. Ołtarze wędziagolskiego kościoła pw. św. Trójcy możemy oglądać będąc w świątyni oraz na starych fotografiach robionych w okresie międzywojnia, które niedawno trafiły do Polskiej Biblioteki.

Wielki ołtarz – dębowy, w centrum jego kondygnacji jest stary krzyż, który od wieków jest czczony przez wiernych jako słynący z cudów. Figura Ukrzyżowanego – zwykła, skromna, drewniana, dookoła niej – wota. Obok krzyża, po prawej, w niszy, jest statua Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Po lewej, w niszy, jest statua Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Wielki ołtarz wzniesiony został w 1933 roku. Prace kosztowały 6500 litów.

W nawie kościoła są dwa boczne dębowe ołtarze. Z prawej strony – ołtarz Najświętszej Maryi Panny. W centrum kondygnacji jest obraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, w niszy – św. Anny i statua św.Teresy od Dzieciątka Jezus. Z lewej strony – ołtarz św. Trójcy, w centrum kondygnacji którego jest obraz św. Trójcy, w niszy – statua św. Wincentego a Paulo i Najświętszej Maryi Panny. Oba te ołtarze zostały wzniesione w 1930 roku i każdy z nich kosztował po 5 tys. litów. W okresie międzywojnia to były naprawdę duże pieniądze. Ofiarowali je wszyscy wierni - parafii, w większości Polacy – szlachta, gospodarze.

W obu galeriach kościoła są stare, proste, jodłowe, z kolumnami, w klasycznym stylu wykonane ołtarze. Po prawej – ołtarz z obrazem św. Jana Chrzciciela. Po lewej - ołtarz z obrazem Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca.

Te ołtarze tak wyglądały w okresie międzywojnia i do roku 1958. Wówczas postanowiono je udekorować i zrobić większymi. Wielki ołtarz został poszerzony - dodano drugą kondygnację z obrazami świętych i dwoma skulpturami aniołów.

W tym samym roku kondygnacje wszystkich ołtarzy zostały ozdobione nowymi obrazami świętych. Na te prace parafianie ofiarowali 7000 rubli. Dokonane wówcas zmiany ołtarzy widzimy do dziś.

W wędziagolskim kościele św. Trójcy do najnowszych czasów zachowała się unikatowa spuścizna. Były tu zachowane i pielęgnowane tradycje drewnianej architektury sakralnej, której wyraźne ślady widzimy na kościelnych ołtarzach. Uwaga wobec tego, co jest naprawdę bardzo cenne, dziś cieszy ludzi z parafii. Swoim artykułem zapraszamy ciekawić się, cieszyć znakami zachowanej spuścizny. Przecież zbliża się Wielkanoc.