Zmarł Władysław Gruźdz (1916 – 2016) – wielki Polak, patriota kowieńszczyzny.

Odszedł człowiek z wielką wiedzą i mądrością. Człowiek, któremu Polska i Polacy tu, na Laudzie, zawsze byli bardzo blisko serca. Kiedy mógł, zawsze bywał z Rodakami, starał się pokazać pozytywny wizerunek Polaków, żyjących tu, na kowieńszczyznie. Niejednokrotnie występował publicznie w obronie Rodaków, żyjących w jego rodzinnej parafii – Wędziagole.

Do Polskiej Biblioteki w Wędziagole przybył prezent z Polski -  nowiutkie, niedawno wydane książki „Czasoprzestrzeń Czesława Miłosza“. Ubiegłego lata, w czerwcu, gościła u nas grupa uczniów z Pińczyc. Przewodniczyła jej, wespół z innymi wychowawcami,  dyrektor mgr Joanna Sularz.  Szanowna Pani dyrektor  przysłała książki i serdeczny list z podziękowaniami prezesowi Wędziagolskiego Oddziału ZPL. Pani dyrektor dziękuje za gościnność i pomoc w realizacji projektu „Czasoprzestrzeń Czesława Miłosza“, końcowym etapem realizacji którego był wyjazd na Litwę – do kraju lat dziecinnych poety.

Mroźna, głęboka zima uwięziła w swoich objęciach i nie odpuszcza wędziagolskiej parafii i miasteczka. Niedawne wydarzenia, które miały miejsce w naszej parafii, we wsi Sawaczany i stały się głośne na całej Litwie, wydaje się, mocno wstrząsnęły świadomością mieszkających tu ludzi. Niestety, nieustający mróz skuł też  ludzką dobroć. Władze, dotknięte duchowym chłodem,  nie przedsięwzięły żadnych kroków w kierunku zmiany i polepszenia zaistniałej sytuacji. Życie toczy się po staremu. Ma się wrażenie, że wszyscy z tym złem  się pogodzili, zwykli...

Wielu naszych rodaków z Litwy, Polski oraz innych państw świata jest stałymi czytelnikami portalu www.vandziogala.eu. Poprzez pocztę elektroniczną zwracają się oni do Polskiej Biblioteki w Wędziagole z pytaniem, czy mogliby tego roku przyjechać do Wędziagoły, na Laudę i obchodzić setną rocznicę śmierci autora Trylogii, laureata Nagrody Nobla Henryka Sienkiewicza.
Chcieliby oni wspólnie z wędziagolanami podróżować po tych niezapomnianych miejscach, które w tak romantyczny i obrazowy sposób odtworzył pisarz w powieści „Potop“.

W nocy  z piątku na sobotę rozgniewany mieszkaniec wsi Sawaczany w rejonie kiejdańskim dwoje swoich dzieci wrzucił do studni. Takie zachowanie wzbudziło zgrozę nie tylko wśród sąsiadów, ale też wśród mieszkańców całej Litwy. Dwuletniego chłopczyka i trzechmiesięczną dziewczynkę  wydostano ze studni bez oznak życia. Ta straszna tragedia zmusza do zastanowienia się, dlaczego człowiek tak się zachował. Powstaje pytanie, czy wogóle jest on człowiekiem?

Rodzina ta przed siedmioma laty przybyła w te okolice z innego rejonu i  zamieszkała we wsi Sawaczany, która należy do wędziagolskiej parafii. Starzy mieszkańcy wsi, przychodzący  ciagle  do wędziagolskiego kościoła pw. Świętej Trójcy, z którymi znamy się od dawnych czasów,