Coraz krótsze dnie czy też noce uzmysławiają nam cenę czasu. Twórczość, obcowanie niby rozszerzają granice wieczności i przypominają nam, że należy się cieszyć z tego co posiadamy. Poeta Justinas Marcinkevičius w wierszu „Joninės" mówi o tym, że różne pokolenia mogą się niezrozumieć, nieusłyszeć siebie nawzajem. I oto mamy najpiękniejszą okazję ku temu, by udowodnić, że są nieprzemijające znaki współistnienia, nawet wówczas, kiedy ludzie odchodzą...
W Wędziagole, tradycyjnie przed świętem Janów zbiera się rodzina Lutkiewiczów. Ta liczna rodzina przede wszystkim śpieszy do wędziagolskiego kościoła pw. Świętej Trójcy, by się pomodlić, przypomnieć i oddać hołd tym swoim ojcom,siostrom i braciom, którzy odeszli do wieczności. Tę piękną tradycję kontynuują ich dzieci, siostry i bracia: Alina, Regina, Leonia, Władysław, Alfons, Bolesław. Przywożą też ze sobą swoje dzieci i wnuków, by oni też zrozumieli, pojęli wagę tradycji, poczuli ducha święta Janów, więzi rodzinnych, które, wydaje się, są oznakowane symbolem wieczności.

Zmienna pogoda, deszczowe chmury nie wystraszyły wędziagolan, oni przybyli na festiwal „Noc Kultury“. W tą sobotnią noc Wilno nie spało. Tu odbywało się około 200-u imprez festiwalowych. Wędziagolanie modlili się w Ostrej Brame, odwiedziwszy jesze kilka kościołów, przybyli do Domu Kultury Polskiej.

Program Domu Kultury Polskiej w Wilnie w ramach Nocy kultury został zatytułowany „PLT inaczej".

Od szeregu lat członkowie Wędziagolskiego Oddziału ZPL są bardzo zadowoleni i dumni ze swego gościa – przyjaciela, podróżnika, dyplomaty, badacza historii, pisarza – Piotra Wdowiaka. Na ten raz spotkanie uświęcił piękny prezent – książka „Bezdrożami Litwy i Inflant . 17 spotkań z wilniukami".

Wydawnictwo jeszcze raz poświadcza o trwałości naszej przyjaźni: w książce wspomniani jesteśmy i my, zadowoleni z trwałych więzi i żywotnością obcowania. To owoc naszej wieloletniej znajomości. Piękna i konstruktywna przyjaźń zawiązała się, kiedy Pan Piotr pracował w Ambasadzie Polski w Wilnie.

W sobotę, 7 czerwca mieszkańcy miasteczka i goście cieszyli się z obchodów podwójnego jubileuszu: Wędziagoła świętowała swoje 630 urodziny, zaś poeta Czesław Miłosz – 103. Po raz pierwszy święto miasteczka organizowało miejscowe starostwo, Wędziagolski Ośrodek Kultury oraz Wędziagolski Oddział Związku Polaków na Litwie. Mieszkańcy Wędziagoły podtrzymują długoletnią tradycję obchodów w czerwcu rocznicy urodzin laureata Nagrody Nobla, poety Czesława Miłosza. Ród Miłoszów jest tu znany od dawnych czasów. Tutaj, na przykościelnym cmentarzu, spoczywają przodkowie poety, którzy brali udział nie tylko w powstaniu 1863 roku, ale też we wcześniejszych walkach pod Kircholmem. Są zasłużeni dla tego kraju, warci upamiętnienia, szacunku. Przypomnieliśmy więc tych zacnych ludzi, szczycąc się ich zasługami i zapaliliśmy znicze na ich mogiłach.

 W niedzielę w Wędziagolskim kościele Św.Trójcy obchodziliśmy uroczystośći Zesłania Ducha Świętego. Zesłanie Ducha Świętego nazywamy często Zielonymi Świąkami, to znaczy, że Kościoł dzięki Duchowi Świętemu jest ciągle młody, ciągle żywy, dynamiczny, rozwijający się. Działania Ducha Świętego widzimy na przykładzie Apostołów w dzień Pięćdziesiątnicy. Z zalęknionych i zamkniętych w Wieczerniku ludzi stają się odważnymi głosicielami Zmartwychwstałego i idą na cały świat, aby głosić Dobrą Nowinę o zbawieniu.

Mszy Święte w języku polskim i litewskim ofiarował proboszcz parafii Wędziagoła, kśiądz i poeta, Skaidrius Kandratavičius.
Jesteśmy szczęśliwi! Po raz pierwszy przyjęli Najświętszy Sakrament 31 dziecko parafii Wędziagoła.

Święteczne chwile:

Dziś odrestaurowany i przebudowany został tydzień temu na Wędziagolskim cmentarzu, na rodzinnych grobach Miłoszów, rozbity krzyż jednego z dowódców powstania Styczniowego 1863 roku na kowieńszczyznie, dziadka Noblisty - Artura Miłosza.

Kiedy w 1992 roku Czesław Miłosz wysiadl z samolotu na wileńskim lotnisku, powiedział takie oto słowa:“Jestem szczęśliwy“. Przecież udało się mu powrócić do Szetejń, do rodzinnych stron nad Niewiażą. Czesław Miłosz przeżywał tę podróż, jako wyprawę do miejsc natchnienia, wizji, radości. Pisarz naprawdę był szczęśliwy, bowiem udało mu się jak gdyby pokonać czas.
 Niestety, czas jest bezlitosny wobec pamięci o Jego najbliższych:  nie ostał się przed zmiennymi warunkami tegorocznej aury - runął i się rozbił - duży krzyż z czarnego kamienia na mogile dziadka laureata Nagrody Nobla - Artura Miłosza na przykościelnym cmentarzu w Wędziagole, gdzie się znajdują groby rodzinne Miłoszów. Natychmiast zatroszczył się o zniszczony krzyż Ryszard Jankowski, który od wielu lat opiekuje się tym cmentarzem i oddał go do odrestaurowania.